„Droga biegła, kierunek prowadził, a odległość była nieruchoma. Odepchnąłem się od tyłu i jakoś poszło. Ten przód to bardzo uniwersalny kierunek (…)” (s. 11). Michałowi Książkowi dosłownie „poszło”, mnie z kolei przyszło się zmierzyć z jego… właściwie nie do końca wiadomo czym.
Michał Książek – Droga 816
Michał Książek – Droga 816 (recenzja książki) Dowiedz się więcej »
Wóda i bala | Debiuty to trudny do zgryzienia orzech, bo niby autor zaczyna, niby to pokazuje „na co go stać”, niby trzeba dać mu szansę, niby też wymagać… Po przeczytaniu Wódy i bali autorstwa Grzegorza Żurka zrodziło się we mnie przekonanie, że debiut powinien być szybką akcją – pozostając w metaforyce gry: przyjęcie, dośrodkowanie i celny strzał na bramkę.
Grzegorz Żurek – Wóda i bala (recenzja książki) Dowiedz się więcej »
Chciałoby się pisać o prozie życia, ale rzecz powinna bardziej tyczyć się poezji, bo to ona jest istotnym elementem najnowszego filmu Jima Jarmuscha Paterson – a wraz z nią codzienna niecodzienność.
Taką płytą bez wątpienia jest Wydawało się podwarszawskiej grupy Pustki, przy słuchaniu której w głowie na nowo rozbrzmiewają słowa starej piosenki, przypomnianej na tym albumie: „nie zgubię się w tłumie”.
Trzymałam się z daleka od wielkiej premiery książki: Harry Potter i przeklęte dziecko, sięgając po scenariusz owej sztuki, gdy szum wokół niej ustał. Czy było warto?
Tak długo jeszcze nie czekaliśmy na płytę Łony i Webbera, którzy przed premierą Nawiasem mówiąc przekonywali w żartobliwym filmiku zamieszczonym na YouTube, że próbowali wszystkiego. Gdy nic im się nie udało, postanowili połączyć swoje siły i po niespełna pięciu latach wydać nowy album. Wykorzystując frazę jednego z numerów zamieszczonych na płycie, można zapytać: „Czy to błąd?”.
Łona&Webber – Nawiasem mówiąc (recenzja płyty) Dowiedz się więcej »
Usatysfakcjonowana pierwszą częścią przygód Komisorza Hanusika, sięgnęłam po drugą część, którą skwitowałam słowami: „jest mje gańba”. Do części trzeciej (Komisorz Hanusik i Sznupok)…
Marcin Melon – Komisorz Hanusik i sznupok (recenzja książki) Dowiedz się więcej »
Niełatwo przygotować przekrojową publikację dla fanów polskiego rapu. Większość z nich jest przekonana, że rap to muzyka niezależna i choćby dlatego nie sposób na nią spojrzeć z dystansu czy też w ogóle zamknąć w ramach metodycznego opisu. Pomysł, by opracowaniem Antologii polskiego rapu zajęły się osoby związane z kulturą hip-hopu niemalże od początków jej istnienia w Polsce, mógł wydawać się więc najlepszym, jeśli nie jedynym możliwym.
Antologia polskiego rapu
Antologia polskiego rapu (recenzja książki) Dowiedz się więcej »
Od wydania Głodnych kawałków minęły cztery lata, potem nastąpił prawie trzyletni okres ciszy, a po nim powrót z dwoma albumami: Polor (tworzony pod szyldem Pablopavo i Ludziki) oraz solowy projekt Tylko. Pablopavo jednak nie daje o sobie zapomnieć – w listopadzie ukazał się bowiem jego kolejny album zatytułowany Wir, stworzony w kooperacji z Praczasem oraz Anią Iwanek.
PabloPavo / Iwanek / Praczas – Wir (recenzja płyty) Dowiedz się więcej »
Internet. Czas się bać | „Drodzy czytelnicy, napisałem tę książkę, żeby was przestraszyć” – dokładnie tak brzmi pierwsze zdanie książki Wojciecha Orlińskiego, który zaprasza nas do „ligi zaniepokojonych”. Bo przecież Internetu trzeba się bać, co zresztą sugeruje tytuł wspomnianej wyżej pozycji. Nie, nie przestraszył mnie pan…
Wojciech Orliński – Internet. Czas się bać Dowiedz się więcej »
