Na kartach podróży znajdują się zawsze dwa symbole (władcy oraz podarku), które są umieszczone w lewym górny rogu. Sama zaś karta stanowi kompilacje grafiki władcy i podarku. Od samych graczy zależy czy będą je grupować względem władcy, do którego zmierzają czy podarku, który niosą. Po zebraniu odpowiedniej liczby kart mogą wyruszyć na misję, podczas której odrzucają wykorzystane w niej karty oraz umieszczają odpowiednią ilość podarków na karcie/kartach misji.

Co oznacza odpowiednia ilość kart? Aby wyruszyć na misję i pozbyć się żetonów ze skrzyniami (co jest celem gry) musimy mieć o jedną kartę więcej (władcy lub podarku) niż wynosi aktualna liczba skrzyń umieszczona na kartach misji. Na początku rozgrywki, gdy jest tam umieszczony tylko jeden żeton, wystarczy, aby gracz miał dwie karty z tym samym władcą lub podarkiem, aby móc dorzucić swój żeton i tym samym utrudnić dalszą rozgrywkę. Dlaczego? Teraz, aby udać się na tę samą misję, co poprzedni gracz trzeba mieć już minimum trzy karty, co pozwoli nam ponownie dodać jeden żeton.

Żetony dodajemy zawsze w takiej liczbie, w jakiej mieliśmy przewagę. W przypadku rozegrania misji, gdzie na karcie znajdowały się już dwa żetony, wyłożenie trzech kart da nam możliwość dodania tylko jednego żetonu, ale wyłożenie czterech kart pozwoli na dodanie już dwóch! Kolejny gracz, aby dodać jeden żeton, będzie musiał użyć już pięciu kart, zaś dla dwóch żetonów będzie to sześć itd.

Rozgrywka Sojusz na już krok po kroku:

Wrażenia z gry

Mechanika gry jest bardzo prosta i bardzo dobrze wyjaśniona w dołączonej do pudełka instrukcji. Sama rozgrywka jest dość losowa, choć dająca szanse na ułożenie strategii i odpowiednio szybkie reagowanie na ruchy innych graczy. Dzieje się tak za sprawą tego, że gracze mogą trzymać w ręku maksymalnie trzy karty, które stanowią „zagadkę” (podróży). Pozostałe karty leżą odkryte przed nimi do czasu rozegrania misji. Inną sprawą jest to, że sama rozgrywka staje się dość szybko monotonna i po rozegraniu dwóch-trzech partii, raczej odłożycie grę z powrotem na półkę. Pomimo tego, że celem gry jest jak najszybsze pozbycie się swoich żetonów, nie można powiedzieć, że wytwarza ona atmosferę zawziętej rywalizacji. Rozgrywka przebiega raczej w spokojnej atmosferze, której towarzyszy skupienie.

Na uznanie zasługuje również sposób wydania gry oraz jakość ilustracji. Pudełko zostało wykonane z dość grubej tektury, dzięki czemu jest odporne na uszkodzenia. Trzeba zaznaczyć, że jest ono niewielkich rozmiarów (ściśle dopasowane do zawartości), a do tego idealnie współgra z całą serią zwierzęcych scenariuszy spod pióra Reinera Knizia. Karty misji oraz podróży wykazują się małą elastycznością, ale też służą do długiego trzymania ich w rękach i wyginania, zatem można uznać tę cechę za kolejną zaletę, która wpływa pozytywnie na ich wytrzymałość. Żetony zostały wykonane z kolei z grubego kartonu i zadrukowane obustronnie. Nie rozumiem jednak, jaka idea przyświecała, aby stworzyć żetony graczy (urocze liski z okładki, które różnią się kolorem peleryny), które w całej rozgrywce są zbędnym elementem.

Grafika zachwyca przede wszystkim żywymi kolorami, ale też dobrą grą światłocienia, który dodaje kartom głębi.  

Podsumowanie

Sojusz na już to przyjemna karcianka, która nie wymaga wielkiego zaangażowania ani przestrzeni! Zasady obowiązujące w grze są na tyle proste, że nawet po długiej przerwie nie musimy ich sobie przypominać. Minusem może być jednak to, że po kilku rozegranych partiach najpewniej odłożymy pudełko z grą na dłuższy czas w zapomnienie, bo jest ona jednak dość monotonna.  

Zalety | Plusy	Wady | Minusy
Łatwe zasady gry	Powtarzalność rozgrywki
Szybkość rozgrywki (10-15 minut)	Losowość (minus głównie dla osób, które są nastawione na strategie)
Niewielkie rozmiary zestawu
Oprawa graficzna
Jakość wykonania