Wyobrażacie sobie miejsce pełne książek, do którego ustawiają się długie kolejki chętnych, aby poznać wnętrze pomieszczenia, rzucić okiem na wystające grzbiety tomów… Choć brzmi to jak sen książkoholika albo wspomnienie sprzed 1989 roku (gdy książki nie były ogólnodostępne, a co niektóre tytuły „rzucano” tylko do wybranych księgarni w mieście), jednak jest to jak najbardziej realna sytuacja, której możemy doświadczyć w Europie, a dokładniej w portugalskim mieście – Porto!

Włócząc się po Portugali, pewnego wieczoru „zderzyłam się” z długą kolejką ludzi stojących przed wejściem do… księgarni! I może nie byłoby to zaskakujące, gdyby nie fakt, że w jej środku nie działo się absolutnie nic nadzwyczajnego. Ot co, wewnątrz książki i ludzie, a na zewnątrz ochroniarz pilnujący kolejki oczekujących na przekroczenie progu. Zaraz, czy oni…? Tak, w rękach trzymają bilet wstępu! W przewodniku znajduję informację, że oto stoję przed wrotami słynnej księgarni Livraria Lello & Irmao, uznanej za jedną z najpiękniejszych na świecie (wg rankingów: „The Guardian”, „Lonely Planet”, „Forbes”). Od jej wnętrza dzieli mnie tłum w środku i na zewnątrz oraz brak biletu, którego w tym dniu już nie mogę kupić (do nabycia na rogu ulicy). Następnego dnia na godzinę przed otwarciem znów ustawia się kolejka. Czekam w niej pół godziny po to, aby ze środka księgarni wyjść zaledwie po 15 minutach. Nie da się spędzić tam więcej czasu, za tłoczno i… za ciasno! Trudno mi sobie wyobrazić, jak wygląda sytuacja podczas sezonu turystycznego.

Na zdjęciach znalezionych w sieci miejsce to kusi swym pięknym, neogotyckim wnętrzem i przestrzenią. W rzeczywistości to wciąż idealny przykład neogotyku, za którego „przelotne obejrzenie” zapłacimy 5 euro, z kolei „w gratisie” dostaniemy poczucie bycia sardynką w puszce. Wrażenia estetyczne? Niewielkie, ale trudno o inne, gdy ma się 160 cm wzrostu, ponieważ zawsze w tłumie znajdzie się ktoś wyższy, kto wszystko zasłoni. O co też nietrudno, bowiem miejsca tam niewiele. To również wyklucza chwilowe „przystanięcie”. Osoba stojąca przy balustradzie oraz ta przy półce – stykają się niemalże plecami, więc jak widać książki „zbliżają”, a trzeba jeszcze przejść dalej…